Een Pokémon GO speler in Cairo

In Nederland is het een bekend straatbeeld: mensen die al deelnemend aan het verkeer of wandelend met hun wijsvinger van onder naar boven swipen over het midden van het scherm van hun smartphone. Je weet: deze mensen spelen Pokémon GO.

Pokémon GO spelers zijn in Cairo een zeldzaamheid. Blijkbaar zijn mijn Egyptische generatiegenoten (noch hun jongere broertjes en zusjes of stiekem meekijkende ouders) niet opgegroeid met de Japanse animatieserie.

Vandaag overkwam het mij voor het eerst, hier in Cairo, dat ik een Arabische Pokémon GO speler ontmoette. Dus ik natuurlijk – in de spirit van op reis zijn, dit moet ik thuis ook meer doen – een gesprekje aanknopen. Het betrof een corpulente man van rond de 40. Zijn Engels was bovengemiddeld goed voor hier, en al helemaal voor iemand van zijn generatie. Alhoewel, de namen van de Pokémon in het Engels uitspreken bleek – niet geheel onlogisch – een aanzienlijke uitdaging. Om eerlijk te zijn heb ik nog steeds geen idee over welke Pokémon de beste man nou precies aan het vertellen was.

Zijn verhaal klonk als het droomleven van iedere Pokémon GO speler. In Cairo zijn veel Pokéstops (veel monumenten en dergelijke) en ook veel gyms. Maar, zo vertelde hij, bijna niemand speelt het. Dit betekent, voor de ingewijden, dat als je eenmaal een gym hebt veroverd, het vaak een aantal dagen of weken (!) duurt voordat iemand je gedropte Pokémon heeft weten te verslaan. Dat zijn dus flink wat coins. De man begon bijna te huilen van het lachen. Hij vond het mooi.

De man vroeg naar mijn Pokémon GO level. Ik vertelde dat ik het spel in totaal maar twee dagen gespeeld heb. Ik vond het te verslavend. Ik wilde wel Pokémon vangen, maar vond het eigenlijk helemaal niet leuk. Ik wilde het niet, maar iets in mij wilde het wel. Het spel zit natuurlijk zodanig in elkaar dat het dit verslavende effect heeft. Het voelt goed om dingen te bereiken terwijl je loopt. Maar beter mee stoppen, voordat ik er te veel tijd in steek, besloot ik.

De man keek me aan alsof ik gek was.

Ik las een tijdje terug dat Nederlandse badplaatsen last hebben van overlast vanwege een teveel aan Pokémon GO spelers/toeristen. Er komen daar namelijk nogal wat zeldzame waterpokemon voor. Hier in Cairo is het heel makkelijk om snel een hoog Pokémon GO level te bereiken. Daarnaast kan de stad wel wat extra toeristen gebruiken. Die zijn hier letterlijk bijna niet. De revolutie van vijf jaar geleden heeft de Egyptische economie bepaald niet goed gedaan, zo begrijp ik van de inwoners.

Ik stel daarom een uitwisselingsproject voor. “Henk en Ingrid meet Mohamed en Fatima.” Dan kunnen de Scheveningse strandbewoners weer overlastvrij zonnen, krijgt de toeristensector van Egypte een boost en kunnen Pokémon GO spelers terwijl ze een wereldstad bezoeken hun level verhogen. En passant kunnen ze wellicht eens met een paar moslims een kopje thee drinken. Dat lijkt me ook geen verkeerde zaak gezien het huidige sentiment jegens die groep in Nederland. Misschien kunnen een aantal fanatieke Pokémon GO spelers uit Geldermalsen het spits afbijten.